|
Redaktor: MK
|
|
Strona 1 z 3  Mirski zamek znajduje się nieopodal miasteczka Mir i jest jedn± z największych atrakcji turystycznych na Białorusi.
Historycy twierdz±, że był on pierwowzorem soplicowego zamku Horeszków i warto go zobaczyć.
Trochę historii....
Pierwsza wzmianka na jego temat pojawiła się w 1527r.
Za fundatora zamku uznaje się marszałka nadwornego litewskiego Jerzego Iwanowicza Ilinicza. To w jego ręce przeszedł Mir w 1486 roku.
Kiedy miał 20 lat razem ze swoim opiekunem księciem Mikołajem Radziwiłłem Czarnym udał się do dworu imperatora Ferdynanda II, gdzie został odznaczony za rycerskie zasługi.
Przewiduj±c szybk± ¶mierć zapisał mirskie dobra synowi Radziwiłła Czarnego- Mikołajowi Krzysztofowi Radziwiłłowi, zwanemu Sierotk± i zmarł w Brze¶ciu nie maj±c nawet 36 lat.
Od 1569 roku Mir razem z zamkiem przeszedł w ręce Radziwiłłów.
Pocz±tkowy etap budowania posiadło¶ci rozpocz±ł się w 1522r. i trwał do 1526 roku.
Postawiono wtedy pierwsze ¶ciany i wieże. Do XVI wieku w Wielkim Księstwie Litewskim raczej nie stawiano kamiennych zamków. Pierwszy, który zdecydował się na takie rozwi±zanie był Jerzy Ilinicz. Motywował to tym, że taka budowla będzie kojarzona z prestiżem i lepiej obroni gród od najazdów nieprzyjaciela.
Na miejsce wybudowania zamku wybrano równinny teren, przez który płyn±ł strumyk i rzeczka Miranka.
 W rogu czterech ¶cian rozmieszczono wieże, a w centrum zachodniej pi±t±, z jedynym wej¶ciem do zamku.
Przeciętnie sięgaj± one 23-25 metrów, czyli s± ponad połowę wyższe od ¶cian. Ze wszystkich wież najlepiej zachowała się południowo- zachodnia. W podziemiach głównej znajdowało się więzienie, a na trzecim piętrze kaplica, która pojawiła się przy Radziwiłłach. Rozpoczęli oni pod koniec XVI wieku prace, których nie zd±żył wykonać Jerzy Iwanowicz Ilinicz i przebudowali zamek w stylu renesansowym.
Pierwsze piętra i podziemia budowli napełniły się broni± oraz wszelkimi rzeczami niezbędnymi do zapewnienia komfortu.
Po 1655 roku kiedy podczas wojny z Rosj± zamek szturmem zdobyli Kozacy został on bardzo długo zaniedbany. W 1706 roku w czasie wojny północnej zniszczyły go szwedzkie wojska króla Karola XII.
|
|
|
